Tag: Perlembagaan Persekutuan

Undi 18: On ke Tak On?

Baca versi Jawi di sini.

Sebagai seorang belia, isu Undi 18 amat dekat di hati saya. Saya telah banyak menulis tentang hal ini sebelum RUU tersebut diluluskan pada tahun 2019.

Ketika itu, para pemimpin politik daripada semua parti politik telah bersatu menyokong Undi 18, khasnya Armada yang memperjuangkan hak orang muda. Antara alasannya ialah hal ini selaras dengan amalan demokrasi dunia.

Maka pada 16 Julai 2019, Dewan Rakyat telah meluluskan Rang Undang-undang (RUU) Perlembagaan (Pindaan) 2019 bagi menurunkan had umur mengundi, pendaftaran pengundi automatik, dan menurunkan umur calon bertanding pilihan raya kepada 18 tahun.

Barisan Ahli Parlimen kerajaan dan pembangkang mencipta sejarah apabila menyokong majoriti lebih dua pertiga bagi meluluskan Rang Undang-undang (Pindaan) 2019, di Dewan Rakyat, Selasa.Speaker Datuk Mohamad Ariff Md Yusof ketika mengumumkan perkara itu berkata, seramai 211 ahli menyokong, melebihi jumlah yang diperlukan iaitu 148 orang.

MStar – Sejarah tercipta, Parlimen lulus RUU undi 18 tahun -16 Julai 2019

Pada 25 Julai 2019, Dewan Negara meluluskan RUU tersebut dengan majoriti dua per tiga.

Pindaan berkenaan memperoleh sokongan 47 daripada 68 ahli Dewan Negara iaitu melebihi dua pertiga undian majoriti yang diperlukan, selepas 24 senator mengambil bahagian dalam sesi perbahasan.

Harian Metro – Dewan Negara lulus umur mengundi 18 tahun – 25 Julai 2019

Maka belia di seluruh negara dengan gembira meraikan hal ini dan ramai yang bercita-cita untuk mengundi pada PRU15.

Menteri di Jabatan Perdana Menteri (Hal Ehwal Undang-undang), Takiyuddin Hassan pada November 2020, mengesahkan bahawa peraturan baharu ini akan diterima pakai selewat-lewatnya Julai tahun ini.

Menyedihkan lagi, kebelakangan ini kedengaran pula kenyataan beberapa pemimpin kerajaan mempersoalkan isu yang telah diputuskan oleh mereka sendiri.

Kenapa sehingga bagai ‘rumah siap pahat berbunyi’?

Kematangan para belia untuk membuat pilihan telah dipersoalkan. Walhal, dua tahun yang lalu para pemimpin berpendapat bahawa belia berusia 18 tahun telah matang untuk mengundi.

Dalam situasi ini, ramai yang risau apakah aspirasi Undi 18 yang telah dijanjikan akan tercapai?

Belia tertanya-tanya, untuk PRU 15, Undi 18 on ke tak on?

200 Peguam Sivil, Syariah Usul Petisyen Pinda Perlembagaan

Baca versi Jawi di sini.

Seramai 200 peguam sivil dan syarie menggesa kerajaan meminda Perlembagaan Persekutuan yang membabitkan bidang kuasa negeri menggubal jenayah syariah dengan seberapa segera mungkin.

Mereka melibatkan pengamal undang-undang daripada Persatuan Peguam-Peguam Muslim Malaysia, Persatuan Peguam Syarie Malaysia dan Pertubuhan Masyarakat Sivil Malaysia bagi Proses Semakan Berkala Sejagat (Macsa).

Menerusi kenyataan bersama, kumpulan itu menyatakan kebimbangan terhadap implikasi keputusan Mahkamah Persekutuan berkenaan kes Iki Putra lawan Kerajaan Negeri Selangor terhadap bidang kuasa negeri menggubal undang-undang jenayah Islam.

Kata mereka, Mahkamah Persekutuan membuat keputusan berbeza berbanding sebelum ini sekali gus mengehadkan lagi enakmen jenayah Syariah.

“Dengan keputusan ini, kami bimbang semakin banyak peruntukan enakmen jenayah syariah sedia ada bakal dicabar dan dibatalkan di atas alasan sama.

“Ia akhirnya melumpuhkan perundangan jenayah Islam negeri-negeri seluruh Malaysia,” kata kenyataan itu hari ini.

Pada 25 Februari lalu, Mahkamah Persekutuan sebulat suara membenarkan cabaran undang-undang Iki Putra terhadap Seksyen 28 Enakmen Jenayah Syariah (Negeri Selangor 1995).

Ia sekali gus mengetepikan undang-undang Syariah Selangor yang menetapkan seks di luar tabii sebagai jenayah.

Ketua Hakim Negara, Tengku Maimun Tuan Mat yang mempengerusikan panel sembilan hakim berkata, kuasa utama untuk meluluskan undang-undang jenayah terletak pada Parlimen.

Sebelum ini, Iki Putra didakwa di Mahkamah Syariah pada 21 Ogos 2019 atas kesalahan meliwat yang dilakukannya di Bangi, Selangor.

Oleh kerana tidak berpuas hati dengan pertuduhan ini, Iki Putra mencabar peruntukan Seksyen 28 itu dengan mendakwa negeri atau mahkamah syariah tidak mempunyai bidang kuasa untuk menggubal dan membicarakan kes jenayah liwat.

Dalam pada itu, tegas kenyataan berkenaan, Mahkamah Persekutuan dalam kes tersebut secara ringkasnya, memutuskan bahawa peruntukan enakmen jenayah Syariah berkenaan kesalahan luar tabii tidak sah, jika kandungannya menyentuh undang-undang jenayah lain.

“Mahkamah memutuskan meskipun negeri mempunyai bidang kuasa luas untuk menggubal kesalahan undang-undang mengikut perintah ajaran agama Islam tetapi tidak boleh menyentuh mana-mana perkara Senarai Persekutuan termasuk perkara undang-undang jenayah.

“Ungkapan undang-undang jenayah di bawah Senarai Persekutuan mempunyai maksud yang luas. Akibatnya ini bakal membatalkan banyak peruntukan enakman jenayah syariah jika dicabar kelak,” kata kenyataan itu.

Kenyataan sama menjelaskan, keputusan bakal menimbulkan ketidaktentuan bidang kuasa apabila tiada lagi badan legislatif sama peringkat Persekutuan atau negeri boleh menggubal undang-undang menghalang umat Islam melakukan perkara haram dalam hukum syarak.

Contohnya, kesalahan berjudi jelas haram dalam Islam sebaliknya kesalahan berjudi ini tergolong dalam perkara undang-undang jenayah Senarai Persekutuan.

“Oleh kerana kes ini menyentuh peruntukan Perlembagaan Persekutuan maka pada kami, tiada penyelesaian yang sesuai wujud kecuali perlembagaan kita dipinda,” tegas kenyataan itu. –{Utusan Digital]

Raja Melayu Payung Negara

Ramai dalam kalangan rakyat Malaysia, khususnya generasi muda yang kini kurang menghargai nilai sejarah negara bangsa dan menganggapnya tidak lebih daripada sekadar satu mata pelajaran di sekolah dan bukannya sesuatu yang bernilai dan harus dihargai.

Sejak zaman kerajaan Srivijaya dan kerajaan Kedah Tua, sehingga kepada kerajaan Kesultanan Melayu Melaka dan seterusnya sampai kepada hari ini, Tanah Melayu yang bertuah ini diperintah oleh Raja-Raja Melayu berdaulat yang telah berjaya membawa kemajuan dan kesejahteraan kepada negara bangsa.

Akibat buta sejarah, ada dalam kalangan kita yang tidak lagi menghormati dan menghargai sistem diRaja yang selama ini telah memayungi negara serta melindungi rakyat jelata.

Kini telah lahir golongan yang tanpa segan silu menuduh sistem dan Institusi diRaja sebagai satu sistem feudal yang tidak lagi relevan di zaman moden ini.

Sehinggakan telah pun bangkit golongan yang bukan sahaja berani memfitnah, menghina dan menyebarkan kebencian terhadap Raja-Raja Melayu, malah berusaha menghapuskan sistem diRaja, dengan fitnah kononnya Raja-Raja Melayu bukan sahaja tidak memberi apa-apa manfaat, malah menyusahkan rakyat.

Fahaman anarkisme sebegini semakin hari semakin merebak di Malaysia akibat sikap masyarakat yang mengagungkan kebebasan serta ketidak prihatinan masyarakat akan sejarah dan prinsip-prinsip asas negara.

Hasilnya, timbul salah tanggapan dan kekeliruan di kalangan rakyat jelata tentang sejarah pengobanan dan kepentingan institusi diRaja; di mana mereka sebenarnya tidak tahu dan tidak faham tentang peranan Raja-Raja Melayu di negara ini.

Setelah British tiba di Tanah Melayu pada tahun 1771 untuk mengembangkan kuasa dan kawasan jajahannya, mereka berjaya menjadikan Melaka, Pulau Pinang dan Singapura yang dikenali sebagai Negeri-Negeri Selat sebagai kawasan jajahan takluk Mahkota British.

Seterusnya, pihak British telah cuba untuk menjajah kerajaan-kerajaan Kesultanan Melayu berdaulat yang lain di Semenanjung Tanah Melayu iaitu Johor, Pahang, Negeri Sembilan, Selangor, Kedah, Perlis, Kelantan, Terengganu dan Perak.

Namun, tipu helah British dalam usaha menjajah keseluruhan Semenanjung Tanah Melayu berjaya dikesan oleh kesembilan Raja-Raja Melayu yang berkuasa lagi bijaksana.

Maka untuk mengelakkan daripada jatuhnya keseluruhan Semenanjung Tanah Melayu ke tangan British, Baginda Raja-Raja Melayu bertindak membuat satu keputusan yang amat penting.

Demi memelihara dan mendaulatkan kedudukan Islam dan orang Melayu iaitu Rakyat Raja di Tanah Melayu, Raja-Raja Melayu telah membuat keputusan untuk bersekutu sebagai sebuah negara baharu yang lebih kuat dan teguh.

Keputusan ini bukannya satu keputusan yang dibuat dengan mudah, kerana pengorbanan di sebaliknya amatlah besar, di mana Raja-Raja Melayu telah mengorbankan kuasa multak baginda ke atas negeri-negeri baginda.

Jika tidak kerana kebijaksanaan dan pengorbanan Raja-Raja Melayu, negara kita tidak akan menjadi sebuah negara yang bersekutu tetapi sebaliknya menjadi negara-negara kecil yang berasingan dan mungkin masih di bawah naungan British.

Menurut pakar Perlembagaan, Prof Dr. Shamrahayu Abdul Aziz: “Persekutuan (Malaysia) asalnya tidak mempunyai apa-apa, tiada tanah atau kekuasaan; Persekutuan terbentuk atas tanah dan kekuasaan dan kedaulatan negeri”.

Banyak peruntukan-peruntukan di dalam Perlembagaan Persekutuan memperincikan kepentingan serta kedudukan Duli Yang Maha Mulia Seri Paduka Baginda Yang di-Pertuan Agong dan Raja-Raja Melayu di dalam sistem pemerintahan negara.

Perkara ini amat penting sebagai langkah check and balance kepada keputusan pimpinan politik negara yang dipengaruhi oleh dasar parti dan untuk memancing undi; berbanding kedudukan Yang di-Pertuan Agong sebagai Ketua Utama Negara bagi Persekutuan yang tentunya lebih tinggi daripada kedudukan dan jawatan politik.

Menurut Perkara 3(2) dan 3(3) Perlembagaan, Raja-Raja Melayu merupakan ketua agama Islam di negeri-negeri baginda sementara Baginda Yang di-Pertuan Agong adalah ketua agama Islam bagi negeri-negeri yang tidak mempunyai Raja.

Perkara ini ditegaskan lagi oleh Perkara 37 Perlembagaan yang memperuntukkan bahawa Yang di-Pertuan Agong hendaklah sebelum menjalankan fungsi baginda, mengangkat dan menandatangani Sumpah Jawatan seperti yang termaktub di dalam Bahagian I, Jadual Keempat Perlembagaan di mana baginda bersumpah di atas nama Allah dengan lafaz “Wallahi, Wabillahi, Watallahi” untuk memelihara pada setiap masa agama Islam.

Baginda juga adalah tonggak perpaduan kaum di mana baginda memikul bertanggungjawab untuk melindungi kedudukan istimewa orang Melayu dan Bumiputera serta kepentingan sah kaum-kaum lain di Malaysia seperti yang termaktub di dalam Perkara 153 Perlembagaan.

Hasil daripada legasi pengorbanan dan perjuangan Baginda Raja-Raja Melayu sejak zaman dahulu, kini kita boleh menikmati kehidupan yang aman dan damai di dalam satu negara bangsa yang dinamakan Persekutuan Malaysia.

Maka, menjelang pertabalan ke bawah Duli Yang Maha Mulia Seri Paduka Baginda Yang di-Pertuan Agong, Al-Sultan Abdullah Ri’ayatuddin Al-Mustafa Billah Shah yang bakal berlangsung pada 30hb Julai 2019, ada baiknya kita renungi dan belajar menghargai jasa dan pengorbanan Raja-Raja Melayu sepanjang sejarah negara kita.

Jangan sampai kita menjadi seperti kacang lupakan kulit atau lebih teruk, ibarat diberi susu, tuba dibalas. – UTUSAN ONLINE

Ali Karim merupakan seorang pelajar yang berusia 16 tahun yang juga merupakan pemerhati lanskap politik tanah air. Dia juga merupakan Duta Rasmi Muafakat Pendidikan Johor (MPJ), sebuah Persatuan Guru di Johor. Pandangan dan tulisannya boleh dibaca melalui ahmadalikarim.wordpress.com.

Undi 18: Bersediakah Belia Menggalas Tanggungjawab Mengundi?

Alhamdulillah, saya telah diberi kolum sendiri di Utusan Online, dan rencana pertama saya baru sahaja disiarkan.

Memandangkan keputusan mengenai usul #UndiLapanbelas dijangka dibuat di Parlimen pada hari ini, saya membuat satu analisa mengenai perkara tersebut.

<-klik untuk melihat rencana tersebut di Utusan Online->

[Utusan Online}– USUL pindaan Perkara 119(1) Perlembagaan Persekutuan bagi menurunkan had umur layak mengundi daripada 21 tahun kepada 18 tahun sedang hangat diperkatakan.

Perkara ini menerima pelbagai respons daripada rakyat Malaysia. Ada yang menyokong dan tidak kurang pula yang menentang, di mana masing-masing telah mengemukakan pelbagai hujah untuk menyokong pendapat mereka.

Pindaan ini merupakan satu langkah besar yang sangat serius kerana bukan hanya ianya melibatkan pindaan kepada Perlembagaan Persekutuan, malah ia juga melibatkan soal menentukan arah tuju dan untung nasib masa depan negara.

Menurunkan had umurlayak mengundi daripada 21 tahun kepada 18 tahun bererti negara member hak kepada belia berumur 18 tahun untuk mengambil bahagian dalam menentukan dasar dan corak masa depan negara bangsa.

Mengundi bukanlah satu perkara remeh dan hak mengundi datang bersama satu tanggungjawab yang berat kerana satu undi anda akan menentukan untung nasib nusa dan bangsa.

Maka untuk membenarkan seseorang itu membuat keputusan yang sepenting ini, perkara pertama yang mesti diambil kira ialah kematangan dan kesediaan individu itu dan di atas dasar inilah had umur mengundi ditetapkan.

Jadi, jika Perkara 119(1) Perlembagaan Berjaya dipinda seperti yang diusulkan oleh pihak kerajaan, maka belia seawal umur 18 tahun yang akan mendapat hak untuk mengundi mestilah bersedia untuk menggalas tanggungjawab ini.

Mereka mesti memulainya dengan berusaha untuk menjadi warganegara Malaysia yang bertanggungjawab, memahami prinsip dan dasar negara serta mempunyai pandangan yang matang untuk menilai dan memahami dasar parti-parti politik tanah air.

Belia merupakan tunjang harapan dan penentu masa depan negara, maka tiada salahnya apabila belia diberi hak dan kepercayaan untuk memilih siapa yang patut memimpin negara pada usia yang lebih muda jika mereka sudah bersedia.

Tetapi jika mereka masih gagal mengawal nafsu dan emosi di dalam kehidupan seharian dan membuat keputusan serta bertindak hanya mengikut emosi dan tanpa berfikir panjang, maka alangkah baiknya jika kita kekal dengan sistem yang sedia ada.

Usaha keras kerajaan yang berterusan sejak zaman pemerintahan Almarhum Tunku Abdul Rahman Putra Al-Haj telah berjaya memacu negara mencapai kemajuan di pelbagai sektor termasuklah pendidikan, dan pada hari ini tahap pendidikan belia telah meningkat dengan begitu ketara berbanding tahap pendidikan belia pada umur yang sama 60 tahun yang lalu.

Oleh itu terserahlah kepada undian di Parlimen untuk memutuskan perkara ini, sama ada semua pihak yang berwajib telah yakin dan tidak ragu-ragu lagi tentang keupayaan belia seawal 18 tahun untuk menjalankan tanggungjawab mereka dengan waras atau sebaliknya.

Malah tidak salah juga jika had umur diturunkan kepada umur yang lebih muda daripada 18 tahun memandangkan dalam ajaran agama Islam Ahli Sunnah Wal Jamaah- Mazhab Imam Syafie, umur yang ditetapkan bagi membenarkan seorang lelaki membuat keputusannya sendiri ialah apabila mencapai umur baligh yang biasanya dirujuk pada umur 15 tahun.

Apa yang penting ialah ilmu pengetahuan dan kesedaran dalam mencari fakta sebelum membuat keputusan dan bukan hanya terikut-ikut dengan permainan persepsi dan berita sensasi dalam internet.

Tambahan pula kematangan seseorang itu bukanlah hanya diukur berdasarkan umur semata-mata, individu yang berumur 30 tahun tidak semestinya akan membuat keputusan yang lebih matang berbanding individu yang berumur 18 tahun.

Banyak faktor lain yang terlibat seperti persekitaran, cara didikan sejak kecil, ilmu pengetahuan, cara berfikir, sikap dan banyak lagi yang mematangkan seseorang dan membantu mereka memahami konsep kehidupan yang sebenarnya termasuk dari segi spiritual dan fundamental.

Saya berharap dengan tanggungjawab yang diberikan lahir kesedaran kepada belia untuk tidak lagi leka atau sekadar mahu mencari keseronokan hidup sehinggakan tidak ambil peduli akan perkara-perkara penting dalam kehidupan, dengan alasan mereka tidak mahu memeningkan kepala kerana mereka masih muda.

Jangan pula nantinya menjadi bagaikan si kudung mendapat cincin; dan alangkah ruginya negara bangsa jika kita bertindak ibarat berniaga buluh kasap, hujung hilang pangkal lesap.

Semoga keputusan undian di Parlimen ini akan memberi kebaikan kepada lebih 31 juta rakyat Malaysia dan membawa masa hadapan yang lebih cemerlang dan gemilang kepada negara kita yang tercinta.

Kaca dibawa sambil berleka,
Terlepas pecah, tiada gantinya;
Kuasa di tangan jangan disia,
Jangan diulang silap yang lama.

***Ali Karim merupakan seorang pelajar yang berusia 16 tahun yang juga merupakan pemerhati lanskap politik tanah air. Dia juga merupakan Duta Rasmi Muafakat Pendidikan Johor (MPJ), sebuah Persatuan Guru di Johor. Pandangan dan tulisannya boleh dibaca melalui ahmadalikarim.wordpress.com.

Islam, Melayu, Raja Berpisah Tiada

Di dalam melayari kehidupan di abad ke-21 ini, terlalu banyak cabaran yang menghambat kita, sehinggakan kita sering menjadi keliru. Ditambah dengan desakan masyarakat yang semakin cenderung kepada sikap kebendaan dan idea kebebasan, banyak perkara asas seperti hukum agama dan asas kenegaraan yang selama ini kita taati dianggap tidak lagi relevan bagi dunia yang maju dan moden.

Malah, institusi diRaja yang selama ini kita junjung, sudah semakin dipandang remeh; malah didakwa sebagai sistem feudal. Semakin ramai yang berani menghina Raja-Raja Melayu; malah sudah timbul desakan untuk menukar sistem pentadbiran Malaysia daripada sebuah Kerajaan Raja Berpelembagaan kepada sebuah Republik Sekular. Fahaman ini dimomokkan sebagai idea baru yang menjana pemikiran terbuka, progressif, matang dan tidak terikat kepada idea lama yang kuno.

Pada tahun 1957, Persekutuan Tanah Melayu ditubuhkan dengan tiga asas utama yang menjadi tiang seri kepada sebuah negara yang berdaulat lagi merdeka iaitu Islam, Melayu dan Raja-Raja. Malah tiga perkara asas inilah yang menjadi teras kepada Perlembagaan Persekutuan iaitu undang-undang tertinggi negara. Menurut seorang tokoh pendidikan negara, Profesor Dr. Sidek Baba, tiga perkara ini adalah satu simbiosis yang menjadi tunjang kepada kekuatan umat Melayu dan tenaga pengimbang yang baik untuk mengekalkan keamanan di Malaysia.

Tiada yang boleh menafikan bahawa bangsa Melayu dan agama Islam adalah sinonim di Malaysia, di mana orang Melayu mestilah beragama Islam. Perkara 160(2) mengatakan bahawa definasi orang Melayu ialah orang itu mestilah beragama Islam, bertutur di dalam bahasa Melayu dan mengikut adat istiadat Melayu. Bangsa Melayu di Tanah Melayu amat unik dan istimewa kerana hanya inilah satu-satunya bangsa di dunia di mana agama dijadikan ciri utama kriteria bangsanya.

Beberapa hari yang lalu, Al-Sultan Abdullah Ri’ayatuddin Al-Mustafa Billah Shah ibni Sultan Ahmad Shah Al-Musta’in Billah telah melafazkan sumpah jawatan sebagai Yang di-Pertuan Agong XVI, di mana baginda telah bersumpah di atas nama Allah S.W.T. untuk memelihara pada setiap masa agama Islam. Itulah di antara tugas asas Yang di-Pertuan Agong sebagai Ketua Utama Negara Malaysia. Peranan dan tanggungjawab Baginda
Yang di-Pertuan Agong adalah amat dan penting di dalam sistem kenegaraan kita di mana baginda bukan sahaja menjadi penaung kepada umat Melayu, malah juga menjaga hak seluruh rakyat di Tanah Melayu ini. Raja-Raja Melayu sebagai Ketua Agama bagi negeri-negeri baginda adalah khalifah Allah di bumi Melayu, bertanggung jawab memelihara agama Islam serta menaungi dan mempimpin rakyat.

Perkara ini melambangkan hubung kait serta simbiosis di antara tiga teras utama Persekutuan Malaysia. Perkara ini bukan sahaja perlu difahami, malah mesti di hayati oleh setiap rakyat, khasnya umat Melayu. Maka adalah menjadi tanggung jawab kita semua untuk bukan sekadar memelihara tetapi juga untuk memartabatkan jati diri kita sebagai umat Melayu. Inilah teras kekuatan negara bangsa kita yang menentukan masa hadapan Persekutuan Malaysia dan anak bangsanya, tidak kiralah daripada kaum atau agama mana pun, kerana bangsa Melayu merupakan bangsa teras bagi Malaysia.

Maka, demi memartabatkan sikap keagamaan dan kebangsaan, haruslah kita hindari daripada bukan sahaja sikap, tetapi lebih penting lagi unsur-unsur liberal dan sekular, yang menggugat pemikiran seluruh warga dunia pada ini. Tidak akan bermakna kejayaan seseorang itu jika tiada keberkatan, dan tiada keberkatan yang lebih sempuna daripada anugerah keberkatan daripada Allah S.W.T.. Keutamaan mengejar material dan meremehkan agama menjadi punca generasi muda kehilangan arah, hilang hala tuju, kemurungan, memberontak dan keliru yang membawa kepada berbagai masalah sosial yang akhirnya boleh meruntuhkan agama, bangsa dan negara.

Kehidupan di abad ke-21 adalah ibarat sebuah kapal yang melayari lautan yang bergelora dan merentasi ombak yang ganas di dalam ribut petir. Kita mestilah memperkukuhkan diri bermula dengan memartabatkan jati diri kita sebagai umat Melayu. Dengan agama dijadikan tunjang bagi kehidupan dan jati diri bangsa sebagai tonggak, kita harus membina negara dan mempertahankan maruah bangsa. Kita tidak boleh lupa diri dan lalai, hayatilah 7 Wasiat Raja-Raja Melayu yang menjadi penaung dan pemelihara negara bangsa.

Insya-Allah kita bukan sekadar akan maju, tetapi akan terus mara ke hadapan dan menjadi sebuah negara bangsa mithali di peringkat dunia. Inilah sikap terbuka dan inklusif yang patut ada di hati setiap rakyat Malaysia tanpa mengira kaum, bersedia dan bersatu padu dalam menerima dan menghayati asas kenegaraan negara bangsa dan bukannya meruntuhkannya. Seperti kata Aunty Prof. Dr Shamrahayu Abd Aziz, janganlah diruntuh rumah pusaka, yang saya rasa bermaksud, janganlah kita runtuhkan negara yang kita warisi ini kerana nantinya kita juga yang akan rugi dan menyesal; oleh itu kita mestilah memelihara dan menghargai keamanan negara yang telah kita warisi dari pengorbanan nenek moyang kita.

Tulisan berkaitan:

Benarkah Orang Melayu Akan Mundur Akibat Perjuangkan Agama dan Bangsa?

Laungan azan oleh Allahyarham Tan Sri Hassan Azhari berkumandang di Stadium Merdeka menyambut pengisytiharan Persekutuan Tanah Melayu oleh Allahyarham Tunku Abdul Rahman Putra Al-Haj pada 31 Ogos 1957. Sepertimana seorang bayi yang baru dilahirkan disambut dengan laungan azan, begitu jugalah kelahiran Persekutuan Tanah Melayu. Maka pada tarikh bersejarah itu, lahirlah sebuah negara Islam baharu yang berdaulat dan merdeka.

Islam menjadi asas kepada pembinaan negara ini memandangkan sembilan negeri-negeri yang bergabung membentuk Persekutuan Tanah Melayu adalah dibawah pemerintahan Raja-Raja Melayu Islam. Malah, sejak dahulu lagi undang-undang tubuh negeri telah mengangkat Islam sebagai agama bagi negeri, contohnya negeri Johor dan Terengganu.

Namun kini, ada yang mengatakan bahawa jika orang Melayu kekal memperjuangkan agenda agama (Islam) dan bangsa (Melayu), mereka akan terus mundur.

Perkara 3(1) Perlembagaan Persekutuan memartabatkan Islam sebagai agama bagi Persekutuan. Manakala Perkara 160(2) mendefinasikan orang Melayu antara lainnya sebagai “seseorang yang menganuti agama Islam”. Ini bermakna di antara ciri utama orang Melayu ialah mesti beragama Islam; jika tidak beragama Islam, maka gugurlah identiti Melayu bagi individu tersebut.

Saya sedang membaca sebuah buku yang bertajuk, “Melayu Perkasa”. Buku ini adalah sebuah daripada buku-buku yang dihadiahkan kepada saya oleh penulisnya, Profesor Dr. Sidek Baba, seorang sahabat karib arwah ayah yang saya anggap sebagai guru saya. Di dalam buku ini Dr. Sidek membincangkan tentang betapa pentingnya untuk bukan sekadar menerapkan tetapi juga untuk memelihara jati diri kita sebagai umat Melayu.

Saya amat tertarik dengan apa yang beliau bincangkan di dalam bab keempat yang bertajuk, “Umat Melayu Adalah Cerminan Islam” di mana Dr. Sidek menguraikan bagaimana orang Melayu begitu sinonim dengan Islam sehinggakan dilihat sebagai cerminan imej Islam.

“Oleh itu, bangsa Melayu di Malaysia adalah cerminan yang mendukung imej Islam. Baik fahaman dan amalan Islam di kalangan orang Melayu maka baiklah imej Islam itu sendiri. Sekiranya pada diri orang Melayu tedapat pekerti yang buruk, maka imej Islam juga turut buruk. Ada korelasi yang tinggi antara kehebatan imej Islam pada pandangan orang bukan Islam menerusi watak-watak Melayu yang mereka lihat.”

Ini jelas membuktikan bahawa di Malaysia, orang Melayu dan Islam tidak boleh dipisahkan. Jika terpisahnya Islam daripada Melayu, maka hilanglah makna Melayu, kerana asas dan teras kepada bangsa Melayu adalah agama Islam. Di dalam bab kelapanbelas yang bertajuk, “Konflik Pemikiran di Kalangan Tenaga Umat”, Dr. Sidek menulis tentang betapa pentingnya asas-asas bangsa Melayu seperti Bahasa Melayu dan agama Islam di dalam kehidupan orang Melayu.

“Sekiranya hal ini berlaku (hilangnya asas-asas bangsa Melayu), teras kekuatan umat Melayu akan beransur-ansur hilang dan menyebabkan fahaman sekular dan liberal mengambil tempatnya. Ianya bakal menghasilkan konflik yang berterusan antara kelompok yang ingin berubah mengikut acuan Barat dengan kelompok yang ingin maju mengikut semangat yang ummatik.”

Islam ialah asas kejayaan. Seperti yang pernah saya katakan, Al-Quran ialah kitab suci yang merungkai segala disiplin ilmu, cuma akal manusia biasa adalah terbatas dan tidak terdaya untuk mengkaji dan memahami segala perkara yang tertulis di dalam Al-Quran. Maka, mana mungkin perjuangan yang berasaskan Islam boleh memundurkan bangsa Melayu? Buktinya, tokoh-tokoh hebat seperti Al-Khwarizmi (Bapa Algebra), Al-Zahrawi yang mempelopori bidang pembedahan, Jabir ibn Haiyan (Bapa Kimia), Al-Haytham (Bapa Optik Moden), Ibnu Battuta, Ibnu Khaldun, Al-Biruni, Ibnu Sina, Al-Khindi dan ramai lagi mempunyai latar belakang pendidikan agama Islam yang kuat.

Ibnu Sina yang dikenali sebagai Bapa Perubatan Moden merupakan seorang hafiz yang mendalami pembelajaran fiqh. Banyak juga karya-karya yang dikarangnya adalah mengenai falsafah Islam. Di negara Barat, Ibnu Sina lebih dikenali dengan nama yang telah dilatinkan iaitu Avicenna. Malah, tulisan beliau, “Al-Qanun Fi Al-Tibb” telah dicetak semula dengan tajuk, “Avicenna’s Canon Of Medicine” di New York pada tahun 1973.

Agama adalah amat penting kepada kesejahteraan sesebuah negara bangsa. Agama membawa kepada ketaatan, ketaatan membawa kepada kepatuhan kepada undang-undang, kepatuhan kepada undang-undang membawa kepada keseragaman, keseragaman membawa kepada ketamadunan dan ketamadunan membawa kepada kejayaan.

Apakah memperjuangkan agenda Melayu sudah tidak releven lagi pada hari ini? Namun, Perdana Menteri Malaysia, Tun Dr Mahathir Mohamad sendiri menegaskan bahawa BERSATU tegas berjuang mempertahankan hak orang Melayu dan Bumiputera; walhal parti ini baru sahaja ditubuhkan.

Bagi orang Melayu Malaysia, hidup kita adalah berteraskan ajaran Islam. Maka sudah tentulah jati diri orang Melayu juga adalah berteraskan agama Islam. Ini bermakna agama Islam adalah asas kehidupan dan perjuangan bangsa Melayu. Maka, di manakah kebenaran dakwaan bahawa orang Melayu di Malaysia akan terus mundur jika mereka menjadikan Islam dan bangsa Melayu sebagai asas dan agenda perjuangan mereka?

Sebuah bangsa tanpa jati diri yang utuh adalah bagaikan sebatang tiang yang reput.

Tulisan berkaitan:

ULASAN: Perkataan “Liberal” ditambah kepada Rukun Negara?

Memahami asas kenegaraan adalah amat penting demi memelihara kesejahteraan dan keharmonian negara. Setelah peristiwa hitam 13 Mei 1969, kerajaan Malaysia telah merangka Rukun Negara sebagai satu inisiatif untuk menyatukan semula rakyat dan mempupuk semangat nasionalisme di antara masyarakat yang berbilang kaum untuk berdiri bersama tanpa pertelingkahan. Namun sejauh manakah rakyat menghayati erti Rukun Negara?

Baru-baru ini, telah tular sekeping gambar yang memaparkan Rukun Negara yang dikatakan diambil daripada sebuah buku sekolah. Saya menerima gambar dan mesej ini berulang kali di WhatsApp, manakala di Facebook pula, gambar itu muncul di Suapan Berita saya berkali-kali daripada berbagai-bagai sumber.

Mesej yang diterima menyatakan rasa tidak puas hati dan marah kerana terdapat perkataan “liberal” di dalam ayat:

“… membentuk satu sikap yang liberal terhadap tradisi kebudayaan yang kaya dan berbagai-bagai corak …”.

Ramai yang meminta kerajaan menyiasat penerbit dan penulis buku tersebut, kerana dikatakan telah menambah perkataan “liberal” kepada teks Rukun Negara dengan tujuan untuk mempromosikan ideologi liberalisme di sekolah. Malah ada juga yang telah menyalahkan kerajaan Pakatan Harapan.

Ini jelas membuktikan bahawa rakyat Malaysia sememangnya menolak ideologi liberalisme, khasnya liberalisme agama dan amat peka dalam memerangi ancaman ini. Namun di waktu yang sama ianya juga menunjukkan bahawa ramai daripada rakyat Malaysia tidak pernah membaca dan mendalami mukaddimah Rukun Negara.

Saya membaca ayat tersebut beberapa tahun yang lalu ketika saya sedang berusaha untuk memahami maksud dan semangat Rukun Negara. Untuk mendapat kepastian, saya bertanya kepada Prof. Dr. Shamrahayu Abd Aziz, seorang pakar Perlembagaan yang amat arif tentang Rukun Negara. Aunty Sham telah menerangkan kepada saya bahawa istilah “liberal” di dalam ayat tersebut bermaksud keterbukaan menerima budaya pelbagai kaum dan bersifat dan bersikap inklusif dengan prinsip asas; tetapi tanpa mengabaikan Tuhan, undang-undang dan prinsip kesopanan dan kesusilaan sebagaimana Prinsip Rukun Negara.

Jelas, perkataan liberal di dalam ayat tersebut hanyalah khusus kepada “tradisi kebudayaan” dan bukannya dalam konteks yang lain. Liberal di sini bermaksud sikap keterbukaan di dalam menerima tradisi kebudayaan kepelbagaian kaum dan bersikap inklusif terhadap berbezaan kebudayaan; dan bukannya merujuk kepada ideologi atau fahaman liberalisme agama. Buktinya Prinsip Pertama Rukun Negara adalah, “Kepercayaan kepada Tuhan” maka, tidak logik untuk ditafsirkan bahawa Rukun Negara bersifat liberal dalam konteks agama.

Inilah yang dikatakan sikap wasatiyyah ( وسطية ) atau sikap sederhana yang bermaksud tidak bersikap terlalu ekstrim, tetapi di masa yang sama, tidak juga bersikap terlalu liberal sehingga mengabaikan hukum agama. Malah inilah prinsip yang diamalkan sejak dahulu lagi, dan dengan prinsip dan sikap inilah kita dapat hidup dengan aman dan damai di dalam satu masyarakat yang majmuk. Namun tidak dinafikan bahawa ada juga golongan yang sengaja menyalah ertikan perkataan liberal di dalam ayat tersebut dan seterusnya mendakwa bahawa ideologi negara bersifat liberal. Oleh itu adalah penting untuk kita memahami Perlembagaan, Rukun Negara dan Kontrak Sosial agar kita tahu hak kita dan tidak tertipu oleh mereka yang dengan sengaja menyalah ertikan asas kenegaraan kita.

Sebagai asas pepaduan, Rukun Negara di mulai dengan mukadimah yang menggambarkan prinsip wasatiyyah yang merupakan antara dasar negara kita, selaras dengan Ayat 256 Surah Al-Baqarah:

Ideologi Komunis dan Kekeliruan yang Nyata

komunis

Setiap manusia mempunyai pendapat yang berbeza mengenai sesuatu perkara, tetapi di dalam sesebuah negara yang berteraskan undang-undang, maka kita terpaksa sentiasa mengubah undang-undang dan dasar negara jika setiap pendapat berbeza tentang perkara dasar mesti diraikan. Malah, undang-undang tertinggi negara iaitu Perlembagaan Persekutuan jelas menggariskan bahawa kebebasan bersuara adalah tidak mutlak dan tertakluk kepada perkara-perkara yang telah ditetapkan.

Negara kita tidak pernah mengiktiraf perjuangan komunis diatas sebab-sebab yang amat jelas. Memang terdapat segelintir rakyat Malaysia yang tidak bersetuju dengan perkara ini. Mereka mahukan sejarah negara kita ditulis semula untuk mengangkat pengganas komunis dan pejuang berhaluan kiri sebagai sebahagian daripada pejuang kemerdekaan.

Namun, apakah mereka yang mahukan sejarah ditulis kembali mengikut acuan mereka ini memahami sejarah negara bangsa kita? Adakah fakta-fakta yang mereka kemukakan itu disokong oleh pakar-pakar sejarah yang mempunyai kredibiliti tentang perkara ini? Apakah kajian-kajian tentang sejarah tanah air yang telah mereka rujuk untuk menyokong cadangan mereka itu? Dan jika mereka hanya berpandukan kepada pendapat mereka sendiri, apakah mereka mempunyai kredibiliti untuk memberi cadangan supaya kerajaan mengubah fakta sejarah yang mana akan melibatkan ideologi negara?

Menurut pakar sejarah tanah air, Profesor Emeritus Tan Sri Khoo Kay Kim, orang yang menentang undang-undang tidak boleh dianggap sebagai wira. Menurut beliau lagi, adalah tidak benar bila dikatakan komunis berjuang menentang British untuk membebaskan negara kerana yang ditentang komunis ialah kerajaan Tanah Melayu. Contohnya, apabila pengganas komunis menyerang Balai Polis Bukit Kepong, itu bermakna mereka memerangi kerajaan Tanah Melayu dan bukannya kerajaan British. Ini ialah kerana British bukanlah pemerintah Tanah Melayu ini, tetapi British hanyalah pekerja dan dibayar gaji daripada hasil negara ini dan bukannya dibayar gaji oleh kerajaan British di England.

Tan Sri Khoo Kay Kim menambah bahawa, “parti komunis mahu (me)wujudkan Order Komunis Dunia; (di mana) tiada negara bangsa, tiada sempadan politik, seluruh dunia adalah dunia komunis”. Apakah perjuangan itu yang mereka maksudkan sebagai perjuangan untuk memerdekakan negara?

Seperti yang selalu ditegaskan oleh Tan Sri Khoo Kay Kim, negara-negara di Tanah Melayu yang diperintah oleh sembilan Raja-Raja Melayu adalah negara-negara merdeka dan berdaulat; dan tidak dijajah oleh British. Tanah yang dijajah British atau didalam dokumen Pemasyhuran Kemerdekaan Persekutuan Tanah Melayu disebut sebagai” jajahan takluk Baginda Queen” hanyalah Negeri-negeri Selat iaitu Melaka dan Pulau Pinang.

Janganlah bertindak bagai tikus membaiki labu. Rujuklah kepada pakar-pakar sejarah negara seperti Profesor Emeritus Tan Sri Khoo Kay Kim dan Profesor Datuk Dr. Ramlah Adam yang jauh lebih arif berkenaan sejarah negara untuk memahami sejarah negara bangsa.

Related Post:

  1. Di Sebalik Hari Kebangsaan Malaysia
  2. Tragedi Hitam Bukit Kepong – Sejarah Hitam Yang Mesti Diingat
  3. Kebenaran Di Sebalik Sejarah Penubuhan Persekutuan Malaysia


Agong: Institusi Raja Jangan Diambil Mudah, Diperbuat Sesuka Hati

BERNAMA – KUALA LUMPUR 14 Jun – Rakyat diminta tidak mengambil mudah dan diperbuat sesuka hati institusi raja khususnya Yang di-Pertuan Agong dalam amalan Raja Berperlembagaan.

Yang di-Pertuan Agong, Sultan Muhammad V bertitah, ini kerana ia adalah institusi yang diiktiraf secara terang dalam Perlembagaan Persekutuan.

Justeru, baginda bertitah, hal itu perlu diambil berat oleh semua pihak dan tidak mengikut budaya masyarakat Barat yang tindakan mereka bersandarkan emosi tanpa memikirkan kesan baik dan buruknya kepada negara.

“Institusi Yang di-Pertuan Agong pada hemat Beta, sewajibnya bukan sekadar diambil daripada sudut simbol semata-mata namun ketahuilah institusi ini ada tanggungjawab amat besar, apabila berlakunya sesuatu krisis dalam menstabilkan keadaan supaya tidak menjadi kemudaratan kepada rakyat dan negara,” titah baginda menerusi perutusan Aidilfitri yang disiarkan secara langsung menerusi RTM, malam ini.

Umat Islam di Malaysia akan menyambut Aidilfitri esok.

Baginda turut menyeru seluruh rakyat Malaysia supaya mengekalkan perpaduan dan keharmonian dengan menghulur tangan saling bermaaf-maafan dalam menyambut ketibaan 1 Syawal.

Sultan Muhammad V juga bertitah rakyat perlu menyuburkan budaya kunjung mengunjung di hari yang mulia ini bagi mengeratkan silaturahim.

“Hentikanlah dan lupakan pertelingkahan sesama umat sempena hari yang mulia ini. Jauhi fitnah memfitnah kerana dosa fitnah lebih dashyat daripada membunuh,” titah baginda.

Baginda turut bertitah bahawa masyarakat Melayu Islam khususnya akan hanya kekal diberkati jika bersendikan adat dan bertunjangkan syarak.

“Justeru, sempena menyambut Hari Lebaran Syawal yang mulia ini, jadikanlah apa yang Beta titahkan ini sebagai satu pesanan yang bermakna daripada raja kepada rakyat dan negara yang dikasihi.

“Beta harapkan semoga dengan tarbiah di madrasah Ramadan selama sebulan mampu menjadikan kita insan bertaqwa dan kembali kepada fitrah, yang bakal melahirkan modal insan yang berkualiti tinggi dan berintegriti untuk memacu reformasi ke arah mencapai negara maju.

“Makmur dan mendapat pengampunan Allah (Baldatun Toyyibatun wa Rabbun Ghafur),” titah baginda.

Dalam titah baginda, Sultan Muhammad V turut berpesan kepada rakyat yang pulang berhari raya di kampung halaman supaya mengutamakan keselamatan dalam perjalanan.

“Berhati-hati memandu, elakkan kemalangan supaya kita tidak bersedih dalam kegembiraan.

“Harapan beta semoga sambutan Aidilfitri kali ini memberi makna dan impak yang besar kepada kita dalam melaksanakan tugas sebagai hamba Allah Subhanahu Wata’ala dan khalifah di bumi Allah ini,” titah baginda.

Buku Harapan – Dimanakah Agenda Islam Dalam Manifesto PH?

Pakatan Harapan telah mengeluarkan buku manifesto mereka yang bertajuk Buku Harapan dengan janji “akan memastikan semua rakyat pelbagai bangsa dan agama dapat berkongsi hasil kemakmuran dan kemajuan negara secara adil dan saksama”.

Banyak yang telah diperkatakan tentang buku manifesto ini namun terdapat satu perkara teras yang amat penting yang pada saya telah menimbulkan persoalan yang amat besar tentang ideologi dan asas negara yang cuba dipinda oleh pakatan DAP, PKR, PAN, PPBM dan sekutu mereka secara halus tanpa disedari oleh majoriti rakyat Malaysia.

Pada muka surat 10 dokumen yang setebal 195 mukasurat itu, antara perkara penting yang disebut adalah mereka akan mempertahankan Perlembagaan Persekutuan, termasuklah Perkara 3.

Saya terkejut apabila membaca ayat diatas, namun ianya tidaklah menghairankan kerana ini bukanlah kali pertama pakatan yang diketuai oleh DAP ini gagal memetik, atau dengan sengaja salah petik Perkara 3(1) Perlembagaan Persekutuan!

Sila baca, Perjanjian DAP, PKR, PAN, PPBM Untuk Meminda Perkara 3(1)?

Malah tulisan saya itu telah mendapat perhatian daripada Tun Dr. Mahathir sendiri; sila baca, Surat Balas Tun M Tidak Menjawab Persoalan.

Apakah niat Pakatan Harapan menukar dua perkataan daripada ayat sebenar Perkara 3(1) di dalam teks Bahasa Melayu Perlembagaan dimana:

  1. Perkataan “tetapi” telah ditukarkan kepada “dan”
  2. Perkataan “damai” telah ditukarkan kepada  “harmonis”

Mungkin ramai yang menganggap ini bukanlah persoalan yang besar, kerana ayat di atas kelihatan hampir sama dengan apa yang tertulis di dalam Perkara 3(1) Perlembagaan Persekutuan:

Islam ialah agama bagi Persekutuan; tetapi agama-agama lain boleh diamalkan dengan aman dan damai di mana-mana Bahagian Persekutuan.

Namun, walaupun ia dilihat sebagai hampir sama, tetapi hakikatnya, ayat yang tertulis di dalam Buku Harapan itu membawa maksud yang amat jauh berbeza dari segi tafsiran perundangan berbanding dengan maksud sebenar Perkara 3(1), akibatnya:

  1. Merendahkan  kedudukan Islam kepada setaraf dengan agama-agama lain.
  2. Merendahkan kepentingan Perkara 3 menjadi sebahagian daripada Perkara 11 (tentang kebebasan beragama).

Implikasi megUBAH perkataan “tetapi” ditukarkan kepada “dan”:

Dalam konteks ini, apabila perkataan “tetapi” diubah kepada perkataan “dan”; implikasinya ialah kedudukan agama-agama lain di naikkan kedudukannya menjadi setaraf dengan kedudukan Islam; sedangkan kedudukan Islam di dalam Perlembagaan adalah amat tinggi berbanding agama-agama lain; sila baca Lagi Usaha Parti Pembangkang Menipu Umat Islam.

Perkara ini telah ditegaskan oleh Hakim Mohd Noor Abdullah di dalam penghakiman Mahkamah Tinggi kes Meor Atiqulrahman bin Ishak & Ors v Fatimah Sihi & Ors[2000]  1 MLJ 393:

Pada pendapat saya “Islam ialah ugama bagi Persekutuan tetapi ugama-ugama lain boleh diamalkan dengan aman dan damai” bermakna Islam adalah ugama utama di antara ugama-ugama lain yang dianuti di negara ini seperti Kristian, Buddha, Hindu dan selainnya. Islam bukan setaraf dengan ugama lain, bukan duduk berganding bahu atau berdiri sama tegak. Ia duduk di atas, ia berjalan dahulu, terletak di tempat medan dan suaranya lantang kedengaran. Islam ibarat pokok jati – tinggi, teguh dan terampil. Jika bukan sedemikian Islam bukanlah ugama bagi Persekutuan tetapi adalah salah satu di antara beberapa ugama yang dianuti di negara ini dan setiap orang sama-sama bebas mengamalkan manamana ugama yang dianutinya, tiada lebih satu dari yang lain. Peruntukan ‘Islam ialah ugama bagi Persekutuan’ hendaklah ditakrif dan ditinjau tujuannya dengan membaca bersama peruntukan lain dalam Perlembagaan khususnya Perkara 89, 152, 153 dan 14.

Perkara 3 adalah Perkara yang memperuntukkan kedudukan Islam sebagai agama bagi Persekutuan namun ada pihak yang merendahkan dan menyalah gunakan Perkara 3(1) untuk membuktikan bahawa Perlembagaan memberi kebebasan kepada agama-agama lain, padahal kebebasan beragama termaktub di bawah Perkara 11 Perlembagaan Persekutuan.

Tan Sri Apandi Ali di dalam penghakiman kes Titular Roman Catholic Archbishop of Kuala Lumpur v Menteri Dalam Negeri and Kerajaan Malaysia, menegaskan “Kebebasan Beragama” di dalam Perkara 11 adalah tertakluk kepada Islam kerana kedudukan Perkara 3(1) adalah “di dalam lingkungan Bahagian I Perlembagaan” (within the confines of Part I of the Constitution) sementara Perkara 11 berada di Bahagian 2 Perlembagaan.

Tujuan ungkapan “tetapi agama-agama lain boleh diamalkan dengan aman dan damai” dalam Perkara 3(1) ialah untuk memperincikan bahawa walaupun Islam adalah agama bagi Persekutuan, namun penganut agama lain masih dibenar  mengamalkan agama mereka, selagi mereka mematuhi undang-undang dan tidak menimbulkan potensi yang boleh mengganggu kehidupan masyarakat Malaysia, khasnya penganut agama Islam; dan bukannya memberi kebebasan kepada mereka untuk berbuat sesuka hati atas dasar amalan agama mereka.

Implikasi apabila perkataan “damai” telah diUBAH kepada “harmonis”:

Apakah tujuan Buku Harapan menggunakan “aman dan harmonis”; walhal di dalam teks Bahasa Melayu Perlembagaan Persekutuan, perkataan yang diguna adalah “aman dan damai”?

Mengubah satu perkataan ini telah membawa implikasi yang amat besar, iaitu telah merendahkan kedudukan Islam di Malaysia.

Dewan Bahasa dan Pustaka (DBP) mendefinisikan perkataan damai sebagai:

1 tidak berperang atau tidak bermusuh-musuhan dll; aman: Rakyat Malaysia hidup dgn aman.

Manakala perkataan harmonis didefinisikan sebagai:

IB selaras, seimbang, sepadan, sesuai atau bersesuaian (antara satu sama lain). (Kamus Dewan Edisi Keempat)

Ini membuktikan bahawa penggatian perkataan “damai” kepada “harmonis” telah sekali lagi menyamaratakan kedudukan semua agama; dan ini bercanggah dengan tafsiran Perlembagaan oleh Tan Sri Mohamed Apandi Ali semasa penghakiman Mahkamah Persekutuan kes Titular Roman Catholic Archbishop of Kuala Lumpur v. Menteri Dalam Negeri and Kerajaan Malaysia:

[42] It is my judgment that, based on the facts and circumstances of the case, the usage of the word “Allah” particularly in the Malay version of the Herald, is without doubt, do have the potential to disrupt the even tempo of the life of the Malaysian community. Such publication will surely have an adverse effect upon the sanctity as envisaged under Article 3(1) and the right for other religions to be practiced in peace and harmony in any part of the Federation. Any such disruption of the even tempo is contrary to the hope and desire of peaceful and harmonious co-existence of other religions other than Islam in this country.

Jelas, dengan mengubah perkara yang nampaknya kecil kepada Perkara 3(1), pembangkang bukan sahaja telah mengubah maksud Perkara 3, tetapi juga Perkara 10(2), 11(4), 153 dan sebagainya kerana semua Perkara di dalam Perlembagaan mesti dibaca bersama dan tidak boleh bercanggah di antara satu sama lain seperti yang telah ditegaskan oleh DYMM Almarhum Sultan Azlan Shah Di dalam penghakiman Mahkamah Tinggi kes Loh Kooi Choon v The Government of Malaysia [1977] 2 MLJ 187.

Constitution as the supreme law, unchangeable by ordinary means, is distinct from ordinary law and as such cannot be inconsistent with itself.

Di dalam Buku Harapan, Pakatan Harapan sekali lagi menjelaskan apa maksud Perkara 3 yang mereka ingin pertahankan; iaitu ‘Perkara 3’ yang telah mereka ubah selaras dengan niat dan kehendak mereka dan bukannya berjanji untuk mempertahankan Perkara 3(1) seperti yang tertulis di dalam Perlembagaan yang ada sekarang. 

Amat tidak masuk akal apabila orang Islam menyokong Pakatan Harapan, sedangkan janji mereka di dalam Buku Harapan jelas mengkhianati kedudukan agama Islam di dalam Perlembagaan.

Berdasarkan manifesto mereka, menyokong Pakatan Harapan adalah seolah-olah memberi mandat untuk mereka merendahkan kedudukan agama Islam di Malaysia.

Malangnya ramai orang Islam yang tertipu dengan janji manis pakatan DAP!

Sila baca: Kit Siang Akan Pinda Perlembagaan DAP?

%d bloggers like this: