Tag: Melayu

Ku Li: Orang Melayu Tidak Rela Jadi Hamba Abdi

Baca versi Jawi di sini.

Sebagai anak didik Almarhum Tunku Abdul Rahman, Tengku Razaleigh Hamzah lebih memahami dan menghayati semangat asal perjuangan UMNO berbanding ramai pemimpin UMNO lain, apatah lagi mereka yang pernah menentang kepimpinan Tunku dahulu.

Tengku Razaleigh menegaskan UMNO tidak ditubuhkan kerana perasaan dengki.

Malah asal sejarah penubuhan UMNO bukanlah bertujuan politik, tetapi merupakan satu perjuangan kebangsaan yang dibangkit oleh rakyat Tanah Melayu.

Perjuangan rakyat Raja yang diterajui UMNO adalah untuk membela Raja-raja Melayu serta maruah bangsa demi perasaan kasih sayang kepada Raja dan negara.

Orang Melayu tidak rela menjadi hamba abdi British melalui penubuhan Malayan Union.

Menurut Tengku, walaupun mempunyai semangat kebangsaan yang kuat, orang Melayu tidak rasis malah telah menerima kaum lain dengan tangan terbuka.

Ramai orang muda yang tidak mengenali sejarah perjuangan negara bangsa. Ada yang bersikap angkuh terhadap mereka yang lebih dahulu merasa asam garam kehidupan, malah merasakan diri lebih bijak serta sudah cukup berpengalaman.

Ramai juga yang bersikap tidak peduli serta tidak mengambil berat akan sejarah negara.

Generasi muda harus kembali kepada sejarah asas perjuangan orang Melayu supaya roh perjuangan asal kita tidak hilang ditelan zaman.

Rencana berkaitan:

Tulisan Jawi dan Identiti Malaysianya Yang Tersendiri

Walaupun berasaskan pada pohon dan akar yang sedia ada, namun ianya mempunyai pucuk daun dan buahnya yang tersendiri dan berbeza daripada pohon-pohon lain; maka inilah sepatutnya menjadi kebanggaan seluruh warga Malaysia.

Baca versi Jawi di sini.

Jawi, kebiasaannya perkataan ini hanya dikaitkan dengan tulisan Jawi, iaitu tulisan asal bahasa Melayu sebelum pengenalan tulisan Rumi kepada budaya kita.

Namun, sebenarnya definisi perkataan Jawi bukanlah hanya sekadar nama sejenis tulisan tetapi menurut Dewan Bahasa dan Pustaka, Jawi bermaksud Melayu; justeru tulisan Jawi membawa makna tulisan Melayu.

Pada akhir tahun 2019, Raja Permaisuri Agong, Tunku Hajah Azizah Aminah Maimunah Iskandariah binti Almarhum Al-Mutawakkil Alallah Sultan Iskandar Al-Haj telah mengumumkan bahawa Baginda akan menggunakan tulisan Jawi di laman Twitter Baginda.

Perkara ini telah membangkitkan semangat dalam kalangan rakyat Malaysia untuk mengembalikan penggunaan dan memperkasakan tulisan Jawi; dan hasilnya ramai dalam kalangan warga maya telah mula menggunakan tulisan Jawi di pelbagai platform media sosial.

Namun sejauh manakah kita mengenali keistimewaan khazanah warisan kita ini, khasnya abjad yang digunakan dalam tulisan Jawi?

Walaupun benar bahawa abjad Jawi berasal daripada abjad Arab, tetapi bukan sahaja tidak kesemua abjad Jawi wujud di dalam abjad Arab, malah, tidak semua abjad Jawi ditulis dalam bentuk yang sama seperti cara tulisan abjad Arab.

Seperti yang kita maklum, huruf-huruf Jawi seperti ca (چ), nga (ڠ) dan nya (ڽ) tidak ada di dalam abjad Arab kerana berbeza dengan bahasa Melayu, bunyi-bunyi bagi huruf tersebut tidak wujud di dalam bahasa Arab.

Dalam hal yang lain, mungkin ada yang tidak menyedari bahawa terdapat juga huruf yang walaupun ada di dalam kedua-dua tulisan Arab dan Jawi, tetapi cara huruf-huruf itu ditulis di dalam kedua-dua sistem tulisan ini adalah berbeza, iaitu huruf kaf.

Mereka yang boleh membaca Al-Quran dan teks Arab tentu maklum bahawa cara menulis huruf kaf di dalam bahasa Arab adalah seperti ini, “ك”, dan bentuknya tidak berubah apabila berada di akhir sesebuah perkataan, iaitu “ـك”. Ia hanya mempunyai rupa yang berbeza apabila berada di awal atau pertengahan perkataan iaitu “كـ” atau “ـكـ”.

Dengan persepsi bahawa abjad Jawi adalah sama dengan abjad Arab, ada dalam kalangan kita yang menulis huruf kaf di dalam tulisan Jawi dengan cara yang sama dengan huruf kaf dalam tulisan Arab; walhal cara penulisan huruf kaf di dalam tulisan Jawi adalah berbeza apabila kedudukannya di akhir perkataan atau apabila ianya tidak bersambung dengan abjad lain.

Berbeza dengan bahasa Arab, cara menulis huruf kaf di dalam tulisan Jawi adalah “ک” jika tidak bersambung, dan “ـک” apabila berada di akhir perkataan, sepertimana bentuknya apabila berada di tengah-tengah dan di permulaan perkataan.

Begitu juga dengan huruf ga, yang ramai ingatkan bahawa ia ditulis seperti ini “ڬ”, namun sebenarnya ditulis begini “ݢ”.

Ini ialah kerana cara menulis huruf kaf dalam tulisan Jawi telah dipengaruhi oleh sistem penulisan bahasa Farsi, namun ianya bukanlah bermakna bahawa kesemua abjad Jawi adalah sama dengan abjad Farsi; contohnya abjad ga atau disebut gaf dalam bahasa Farsi.

Berbeza dengan tulisan Jawi, abjad tersebut ditulis seperti ini, “گ” di dalam sistem tulisan Farsi.

Malah lebih menarik, cara menulis huruf ga di dalam tulisan Jawi adalah unik kepada tulisan Jawi sahaja dan berbeza daripada cara huruf atau bunyi tersebut ditulis di dalam sistem tulisan lain.

Seperti yang kita ketahui, huruf pa (ڤ) di dalam tulisan Jawi yang membawa bunyi yang sama seperti bunyi huruf “P” di dalam tulisan Rumi tidak wujud di dalam sistem tulisan Arab dan Farsi.

Di dalam bahasa Farsi, huruf yang digunakan bagi bunyi tersebut ialah pe (پ), iaitu adaptasi daripada huruf Arab ba (ب).

Menariknya, walaupun huruf pa (ڤ) wujud di dalam tulisan lain termasuk Arab Mesir dan Kurdi, namun dalam bahasa-bahasa tersebut, huruf itu dipanggil ve dan membawa bunyi seperti huruf “V” dan bukannya digunakan untuk bunyi huruf “P” seperti di dalam tulisan Jawi.

Ini bermakna bahawa walaupun huruf-huruf seperti pa (ڤ) dan nga (ڠ) juga terdapat di dalam bahasa lain, namun sebutannya dan kegunaannya adalah berbeza berbanding dalam tulisan Jawi.

Manakala, huruf-huruf seperti ga (ݢ), nya (ڽ) dan va (ۏ) pula hanya wujud di dalam tulisan Jawi sahaja, dan tidak boleh didapati di dalam mana-mana tulisan lain di dunia ini.

Ini membuktikan keistimewaan tulisan Jawi, yang walaupun berasal daripada tulisan Arab, namun mempunyai identitinya yang tersendiri yang bertunjangkan lenggok bahasa dan budaya kita, bersesuaian dengan semangat negaranya iaitu Malaysia.

Ibaratnya, walaupun berasaskan pada pohon dan akar yang sedia ada, namun ianya mempunyai pucuk daun dan buahnya yang tersendiri dan berbeza daripada pohon-pohon lain; maka inilah sepatutnya menjadi kebanggaan seluruh warga Malaysia.

Sebaliknya, dalam hal tulisan Rumi pula, abjadnya diambil secara total daripada sistem tulisan lain dan tidak terikat dengan budaya kita, tanpa sebarang penambahan atau pengadaptasian langsung.

Justuru, hargailah warisan budaya kita, belajarlah mengenali yang mana intan dan yang mana kaca.

Hayatilah pesanan orang tua-tua, yang lama dikelek, yang baharu didukung agar kita tidak hilang khazanah negara ibarat yang dikejar tidak dapat, yang dikendong berciciran.

Kau Pergi di Ambang 31 Ogos

Pilu hatiku saat tibanya berita hitam,
Kedengaran di telingaku pada detik tengah malam,
Sedih, sayu dan kesal bercampur baur,
Secebis sejarah negara sudah hampir terkubur.

――― ☙~•∽❧ ―――

Pilu hatiku saat tibanya berita hitam,
Kedengaran di telingaku pada detik tengah malam,
Sedih, sayu dan kesal bercampur baur,
Secebis sejarah negara sudah hampir terkubur.

Dahulunya dikaulah akhbar perdana negara,
Akhbar pertama Tanah Melayu,
Akhbar pertama orang Melayu,
Namun kerana masalah melanda,
Bakal ditutup buat selamanya.

Dahulu dikaulah pejuang kemerdekaan,
Dahulu dikaulah pembawa kegemilangan,
Dahulu dikaulah obor negara bangsa,
Tapi malang, dikau tewas jua akhirnya.

Sedih hatiku, mengenang nasibmu,
Tatkala senang dikau disayang,
Ketika susah, dikau dibuang.
Lapanpuluh tahun dikau berjuang,

Ironinya,
Bulan kemerdekaan,
Itulah titik noktah hayatmu.

――― ☙~•∽❧ ―――

Melayu – Sajak Nukilan Usman Awang

Melayu itu orang yang bijaksana
Nakalnya bersulam jenaka
Budi bahasanya tidak terkira
Kurang ajarnya tetap santun
Jika menipu pun masih bersopan
Bila mengampu bijak beralas tangan.

Melayu itu berani jika bersalah
Kecut takut kerana benar,
Janji simpan di perut
Selalu pecah di mulut,
Biar mati adat
Jangan mati anak.

Melayu di tanah Semenanjung luas maknanya:
Jawa itu Melayu, Bugis itu Melayu
Banjar juga disebut Melayu,
Minangkabau memang Melayu,
Keturunan Acheh adalah Melayu,
Jakun dan Sakai asli Melayu,
Arab dan Pakistani, semua Melayu
Mamak dan Malbari serap ke Melayu
Malah mua’alaf bertakrif Melayu
(Setelah disunat anunya itu)

Dalam sejarahnya
Melayu itu pengembara lautan
Melorongkan jalur sejarah zaman
Begitu luas daerah sempadan
Sayangnya kini segala kehilangan

Melayu itu kaya falsafahnya
Kias kata bidal pusaka
Akar budi bersulamkan daya
Gedung akal laut bicara

Malangnya Melayu itu kuat bersorak
Terlalu ghairah pesta temasya
Sedangkan kampung telah tergadai
Sawah sejalur tinggal sejengkal
tanah sebidang mudah terjual

Meski telah memiliki telaga
Tangan masih memegang tali
Sedang orang mencapai timba.
Berbuahlah pisang tiga kali
Melayu itu masih bermimpi

Walaupun sudah mengenal universiti
Masih berdagang di rumah sendiri.
Berkelahi cara Melayu
Menikam dengan pantun
Menyanggah dengan senyum
Marahnya dengan diam
Merendah bukan menyembah
Meninggi bukan melonjak.

Watak Melayu menolak permusuhan
Setia dan sabar tiada sempadan
Tapi jika marah tak nampak telinga
Musuh dicari ke lubang cacing
Tak dapat tanduk telinga dijinjing
Maruah dan agama dihina jangan
Hebat amuknya tak kenal lawan

Berdamai cara Melayu indah sekali
Silaturrahim hati yang murni
Maaf diungkap senantiasa bersahut
Tangan diulur sentiasa bersambut
Luka pun tidak lagi berparut

Baiknya hati Melayu itu tak terbandingkan
Segala yang ada sanggup diberikan
Sehingga tercipta sebuah kiasan:
“Dagang lalu nasi ditanakkan
Suami pulang lapar tak makan
Kera di hutan disusu-susukan
Anak di pangkuan mati kebuluran”

Bagaimanakah Melayu abad dua puluh satu
Masihkan tunduk tersipu-sipu?
Jangan takut melanggar pantang
Jika pantang menghalang kemajuan;
Jangan segan menentang larangan
Jika yakin kepada kebenaran;
Jangan malu mengucapkan keyakinan
Jika percaya kepada keadilan.

Jadilah bangsa yang bijaksana
Memegang tali memegang timba
Memiliki ekonomi mencipta budaya
Menjadi tuan di negara Merdeka “

NUKILAN
Usman Awang

Islam, Melayu, Raja Berpisah Tiada

Di dalam melayari kehidupan di abad ke-21 ini, terlalu banyak cabaran yang menghambat kita, sehinggakan kita sering menjadi keliru. Ditambah dengan desakan masyarakat yang semakin cenderung kepada sikap kebendaan dan idea kebebasan, banyak perkara asas seperti hukum agama dan asas kenegaraan yang selama ini kita taati dianggap tidak lagi relevan bagi dunia yang maju dan moden.

Malah, institusi diRaja yang selama ini kita junjung, sudah semakin dipandang remeh; malah didakwa sebagai sistem feudal. Semakin ramai yang berani menghina Raja-Raja Melayu; malah sudah timbul desakan untuk menukar sistem pentadbiran Malaysia daripada sebuah Kerajaan Raja Berpelembagaan kepada sebuah Republik Sekular. Fahaman ini dimomokkan sebagai idea baru yang menjana pemikiran terbuka, progressif, matang dan tidak terikat kepada idea lama yang kuno.

Pada tahun 1957, Persekutuan Tanah Melayu ditubuhkan dengan tiga asas utama yang menjadi tiang seri kepada sebuah negara yang berdaulat lagi merdeka iaitu Islam, Melayu dan Raja-Raja. Malah tiga perkara asas inilah yang menjadi teras kepada Perlembagaan Persekutuan iaitu undang-undang tertinggi negara. Menurut seorang tokoh pendidikan negara, Profesor Dr. Sidek Baba, tiga perkara ini adalah satu simbiosis yang menjadi tunjang kepada kekuatan umat Melayu dan tenaga pengimbang yang baik untuk mengekalkan keamanan di Malaysia.

Tiada yang boleh menafikan bahawa bangsa Melayu dan agama Islam adalah sinonim di Malaysia, di mana orang Melayu mestilah beragama Islam. Perkara 160(2) mengatakan bahawa definasi orang Melayu ialah orang itu mestilah beragama Islam, bertutur di dalam bahasa Melayu dan mengikut adat istiadat Melayu. Bangsa Melayu di Tanah Melayu amat unik dan istimewa kerana hanya inilah satu-satunya bangsa di dunia di mana agama dijadikan ciri utama kriteria bangsanya.

Beberapa hari yang lalu, Al-Sultan Abdullah Ri’ayatuddin Al-Mustafa Billah Shah ibni Sultan Ahmad Shah Al-Musta’in Billah telah melafazkan sumpah jawatan sebagai Yang di-Pertuan Agong XVI, di mana baginda telah bersumpah di atas nama Allah S.W.T. untuk memelihara pada setiap masa agama Islam. Itulah di antara tugas asas Yang di-Pertuan Agong sebagai Ketua Utama Negara Malaysia. Peranan dan tanggungjawab Baginda
Yang di-Pertuan Agong adalah amat dan penting di dalam sistem kenegaraan kita di mana baginda bukan sahaja menjadi penaung kepada umat Melayu, malah juga menjaga hak seluruh rakyat di Tanah Melayu ini. Raja-Raja Melayu sebagai Ketua Agama bagi negeri-negeri baginda adalah khalifah Allah di bumi Melayu, bertanggung jawab memelihara agama Islam serta menaungi dan mempimpin rakyat.

Perkara ini melambangkan hubung kait serta simbiosis di antara tiga teras utama Persekutuan Malaysia. Perkara ini bukan sahaja perlu difahami, malah mesti di hayati oleh setiap rakyat, khasnya umat Melayu. Maka adalah menjadi tanggung jawab kita semua untuk bukan sekadar memelihara tetapi juga untuk memartabatkan jati diri kita sebagai umat Melayu. Inilah teras kekuatan negara bangsa kita yang menentukan masa hadapan Persekutuan Malaysia dan anak bangsanya, tidak kiralah daripada kaum atau agama mana pun, kerana bangsa Melayu merupakan bangsa teras bagi Malaysia.

Maka, demi memartabatkan sikap keagamaan dan kebangsaan, haruslah kita hindari daripada bukan sahaja sikap, tetapi lebih penting lagi unsur-unsur liberal dan sekular, yang menggugat pemikiran seluruh warga dunia pada ini. Tidak akan bermakna kejayaan seseorang itu jika tiada keberkatan, dan tiada keberkatan yang lebih sempuna daripada anugerah keberkatan daripada Allah S.W.T.. Keutamaan mengejar material dan meremehkan agama menjadi punca generasi muda kehilangan arah, hilang hala tuju, kemurungan, memberontak dan keliru yang membawa kepada berbagai masalah sosial yang akhirnya boleh meruntuhkan agama, bangsa dan negara.

Kehidupan di abad ke-21 adalah ibarat sebuah kapal yang melayari lautan yang bergelora dan merentasi ombak yang ganas di dalam ribut petir. Kita mestilah memperkukuhkan diri bermula dengan memartabatkan jati diri kita sebagai umat Melayu. Dengan agama dijadikan tunjang bagi kehidupan dan jati diri bangsa sebagai tonggak, kita harus membina negara dan mempertahankan maruah bangsa. Kita tidak boleh lupa diri dan lalai, hayatilah 7 Wasiat Raja-Raja Melayu yang menjadi penaung dan pemelihara negara bangsa.

Insya-Allah kita bukan sekadar akan maju, tetapi akan terus mara ke hadapan dan menjadi sebuah negara bangsa mithali di peringkat dunia. Inilah sikap terbuka dan inklusif yang patut ada di hati setiap rakyat Malaysia tanpa mengira kaum, bersedia dan bersatu padu dalam menerima dan menghayati asas kenegaraan negara bangsa dan bukannya meruntuhkannya. Seperti kata Aunty Prof. Dr Shamrahayu Abd Aziz, janganlah diruntuh rumah pusaka, yang saya rasa bermaksud, janganlah kita runtuhkan negara yang kita warisi ini kerana nantinya kita juga yang akan rugi dan menyesal; oleh itu kita mestilah memelihara dan menghargai keamanan negara yang telah kita warisi dari pengorbanan nenek moyang kita.

Tulisan berkaitan:

The Twisted Etymology of Malaysia?

I came across a series of posters on the internet, entitled “The Literal Translations of Country Names”, which as the title says, lists out the literal translations of the names of the countries in this world. (Please click here for my article in Malay)

Skimming through the posters which was made in a map format, I was excited to see that Malaysia is also listed, but was really shocked to find out their literal translation of the name of my country!

As most of us know, the ‘word’ Malaysia is originated from two Greek words which are ‘Malay’ and ‘-sia’.

Like English, ‘Malay’ is the Greek for the word ‘Malay’, the dominant race in South-East Asia; whilst ‘-sia’ is a suffix which means ‘land’ in Greek (‘-σία’ in the Greek alphabet), which may also sometimes be shortened to ‘-ia’, as in Mongolia, Columbia and others.

So, the literal translation of the word Malaysia to English is ‘Malay Land’ or more precisely, ‘The Land of the Malays’.

However, the poster states that the literal translation of Malaysia is ‘Mountain City’!

I find this weird because the poster translated Russia and Mongolia as ‘Land of the Rus’, and ‘Land of the Mongols’ respectively.

The question is, if Russia is literally translated as ‘Land of the Rus’ and Mongolia as ‘Land of the Mongols’, why must Malaysia be literally translated as ‘Mountain City’ and not as ‘Land of the Malays’?

Malaysia is a country and not a city and geographically it does not make any sense for Malaysia to be called ‘Mountain City’.

When I checked their reference, it turns out that they referred to the Oxford Dictionary, which states that the word ‘Melayu’ was originated from two Sanskrit words which are “Malai” which is Mountain, and “Ur”, that means city.

The point is:

  1. The poster is supposed literally translate the word Malaysia, and not Melayu!
  2. The word Melayu or Malay in this context is referred to the Malay race and not a place or a city. 

Now, is this a silly mistake or is it a deception in order to slowly erase the fact that Malaysia actually means Land of the Malays or Tanah Melayu from the mind of the people?

We had been seeing a lot of efforts done by various groups to deny the fact that Malaysia is actually the ‘Land of the Malays’ or Tanah Melayu.

I can’t help but to wonder if this is another effort to confuse and to corrupt the mind of the people by using the term Mountain City instead of Land of the Malays in order to distance and eventually eliminate the Malay race from the meaning of the word Malaysia.

We as the citizens of Malaysia must be patriotic and put an effort into understanding the history and ideology of our beloved country and not to be fooled by others who are spreading false informations about our country.

As stated by eminent historians, Tan Sri Khoo Kay Kim and Datuk Ramlah Adam, Malaysia is indeed Tanah Melayu or the Land of the Malays!

Pengertian Nama Malaysia: Antara Fakta dan Auta

Saya terjumpa satu siri poster yang menarik di internet, The Literal Translation of Country Names yang menurut tajuknya menyenaraikan terjemahan harfiah nama negara-negara di dunia ini.

Malaysia tersenarai di dalam poster bagi benua Asia, tetapi apabila saya membaca terjemahan harfiah untuk Malaysia, saya amat terkejut!

Kita semua tentu sedia maklum bahawa nama Malaysia terbentuk daripada dua perkataan Bahasa Greek iaitu ‘Malay’, dan ‘-sia’.

‘Malay’ ialah perkataan Greek untuk ‘Melayu’; manakala ‘-sia’ pula ialah satu akhiran dalam Bahasa Greek yang bererti ‘tanah’ (‘-σία’ di dalam abjad Greek); yang kadang kala di pendekkan kepada ‘-ia’ seperti Mongolia, Columbia dan sebagainya.

Ini bermakna ‘literal translation’ atau terjemahan harfiah untuk Malaysia ke dalam bahasa Inggeris ialah ‘Malay Land’ atau ‘Land of the Malays’ dan terjemahan harfiah ke Bahasa Melayu ialah ‘Melayu tanah’ atau lebih tepatnya ‘Tanah Melayu’.

Tetapi anehnya, di dalam poster tersebut, Malaysia diterjemahkan kepada ‘Bandar Gunung’ atau ‘Mountain City’!

Poster “The Literal Translation of Country Names” yang dibuat oleh Credit Card Compare

Bagaimana Tanah Melayu boleh bertukar kepada Bandar Gunung, yang dari segi maknanya pun tidak ada kaitan langsung dengan Malaysia, pertama Malaysia ialah negara dan bukan sekadar bandar dan nama Bandar Gunung langsung tidak bersesuaian dengan keadaan geografi Malaysia.

Apabila saya melihat rujukan poster tersebut, rupa-rupanya mereka merujuk kepada Oxford Dictionary, yang mendakwa perkataan ‘Melayu’ berasal daripada dua buah perkataan Sanskrit, “malai” iaitu Gunung, dan “ur” iaitu bandar.

Sedangkan bila membuat ‘literal translation’ untuk Malaysia, yang patut diterjemahkan ialah ‘Malay’ dan ‘-sia’ dan bukannya ‘Melayu’.

Gambar ihsan TheNusantara.org

Mengarut betul kerja mereka padahal bagi negara lain yang berakhir dengan ‘-sia’ atau ‘-ia’, mereka terjemahkan sebagai ‘land’ atau ‘tanah’, contohnya Russia diterjemahkan kepada “Land of the Rus” dan Mongolia diterjemahkan kepada “Land of the Mongols”

Persoalannya kalau Russia mereka terjemahkan dengan betul kepada “Land of the Rus” kenapa Malaysia tidak diterjemahkan kepada “Land of the Malay” seperti yang sepatutnya?

Apakah ini satu kesilapan akibat kajian yang dibuat secara sambil lewa ataupun adakah ini satu usaha licik untuk mengubah terjemahan sebenar Malaysia iaitu Tanah Melayu kepada suatu nama yang tiada kaitan dengan orang Melayu?

Kita sering melihat berbagai usaha daripada berberapa pihak yang berkeras mahu menafikan bahawa Malaysia ialah Tanah Melayu.

Jadi apakah ini satu usaha di pentas antarabangsa untuk mengelirukan orang ramai dengan istilah Bandar Gunung yang langsung tidak relavan dengan negara Malaysia?

Natijahnya buatlah semakan sebelum mempercayai apa sahaja yang dibaca supaya kita tidak terpedaya dan kalau kita terbaca fakta yang tidak betul tentang negara kita, bersuaralah.

Sempena Hari Kebangsaan 2018, kita sebagai rakyat Malaysia mestilah bersikap patriotik dan berusaha memahami sejarah dan ideologi negara; ingatlah Malaysia ialah Tanah Melayu seperti yang jelas tertulis didalam sejarah dan diperjelaskan oleh mereka yang pakar tentang sejarah tanah air kita seperti Tan Sri Khoo Kay Kim dan Datuk Ramlah Adam.

Related Articles:

  1. Hayati Pengorbanan Raja-Raja Melayu Dalam Menyambut Hari Kebangsaan
  2. Apakah Maksud Kemerdekaan?
  3. Di Sebalik Hari Kebangsaan Malaysia
  4. Ideologi Komunis dan Kekeliruan yang Nyata
  5. Kebenaran Di Sebalik Sejarah Penubuhan Persekutuan Malaysia
  6. Selami Kekejaman Pengganas Di Galeri Darurat Bukit Kepong (Gambar)
  7. Tragedi Hitam Bukit Kepong – Sejarah Hitam Yang Mesti Diingati

Bersatulah Bangsaku, A Poem By Ahmad Ali Karim

Bangsaku, bersatulah kita,
Kita satu kaum, satu agama,
Bersatu padu, seia sekata,
Susah senang kita bersama.

Janganlah kita berpecah-belah,
Usahlahlah kita terus bertelingkah,
Berusahalah kita, jangan mengalah,
Agar tidak tersalah langkah.

Orang Murtad Masih Melayu?

Saya amat berminat dalam mempelajari Perlembagaan Persekutuan, iaitu undang-undang tertinggi bagi negara Malaysia.

Sebagai undang-undang tertinggi negara, Perlembaggan Persekutuan mempunyai banyak perkara-perkara penting yang mesti difahami, dihormati dan dipatuhi oleh setiap rakyat Malaysia.

Saya amat tertarik dengan cara Perlembagaan Persekutuan menafsiran siapakah “Orang Melayu”.

Apakah definasi orang Melayu menurut Perlembagaan Persekutuan?

Menurut Perkara 160 Perlembagaan Persekutuan:

“Orang Melayu” ertinya seseorang yang menganuti agama Islam, lazim bercakap bahasa Melayu, menurut adat Melayu dan—

(a) yang lahir sebelum Hari Merdeka di Persekutuan atau Singapura atau yang lahir sebelum Hari Merdeka dan ibu atau bapanya telah lahir di Persekutuan atau di Singapura, atau yang pada Hari Merdeka berdomisil di Persekutuan atau di Singapura; atau

(b) ialah zuriat seseorang yang sedemikian;

Orang Melayu di Malaysia sangat istimewa kerana mereka bukan sahaja didefinasikan melalui keturunan tetapi yang pentingnya juga melalui agama.

Oleh itu saya selalu terfikir, apakah status bangsa orang-orang yang asalnya Melayu tetapi sudah murtad seperti Azlina Jailani dan Aisyah Bukhari?

Apakah bangsa mereka sekarang kerana mereka tidak lagi beragama Islam dan tidak layak di kira sebagai orang Melayu menurut Perkara 160 Perlembagaan Persekutuan.

Apabila saya tanyakan soalan ini kepada seorang bekas peguam kanan di Pejabat Peguam Negara dan pakar Perlembagaan Persekutuan, Datuk Professor Mahamad Naser Disa, beliau menjawab bahawa memang betul orang Melayu yang telahpun murtad tidak lagi seorang Melayu.

Dan apabila saya bertanya apakah bangsa mereka sekarang, beliau menjawab bahawa mereka sekarang mempunyai bangsa yang baharu iaitu bangsa Murtad atau ringkasnya, Bangsat.

BANGSAKU SEDANG ME-LAYU – By Uncle Zul Noordin

Uncle Zul sent me this wonderful poem which he wrote on the ERL, on the way to the airport.

I’m touched by the words; it is sad to see how my own race losing our identity, dignity and power in favour to personal material gains and popularity.

I wish I too can write a poem with ‘powerful meaning’ that can touch the hearts of others.

Let me share the poem with all of you…

BANGSAKU SEDANG ME-LAYU 

Bangsaku Melayu
Sejarahnya tidak kaku
Budibahasanya nombor satu
Akhlaknya dicemburu
Tolak ansurnya tak pernah jemu

Dia perjuangkan kemerdekaan
Dia menjadi kerajaan kedaulatan
Dia beri imigran kewarganegaraan
Dia menjadi asykar pertahanan
Dia polis menjaga keamanan
Dia pegawai dasar kenegaraan
Dia kerani melaksanakan
Dia juga cikgu mencerdikkan

Tapi dia bergaduh bercakaran
Menikam merobek menelanjangkan
Amanah pusaka warisan diqorunkan
Bangsa sendiri menjadi sasaran
Kawan dijadikan lawan
Lawan dijadikan kawan
Bangsa lain diselimut bantalkan
Kaum lain disahabat-taulankan
Habis dijual agama & Tuhan

Memang Melayu tak hilang didunia
Tetapi Melayu akan hilang tanahairnya
Harga diri & maruah bangsa
Hanya kerana gilakan kuasa

Melayu akan melayu di Tanah Melayu akhirnya!

Zulkifli Bin Noordin
Rabu
16 Sya’ban 1436
03 Jun 2015

%d bloggers like this: